Książkowe perły

Administrator

Czyli autorzy i pozycje, które znać warto i wypada ;o)

Do tego grona na pewno będzie należała 'Wojna i pokój' Lwa Tołstoja oraz 'Zbrodnia i kara' Fiodora Dostojewskiego. No i powieści spod pióra Aleksandra Dumasa ;o)

Moderator

Mam problem z wybraniem pierwszych dziesięciu.

1) "Wichrowe Wzgórza" Emily Bronte - nie macie nawet pojęcia, jak byłam WŚCIEKŁA, kiedy S. Meyer zaczęła coś bredzić, że trzeci tom jej przerażającego mordu na estetyce w równej mierze romansu, co powieści grozy z wampirami na pierwszym planie, "koresponduje" z "Wichrowymi Wzgórzami". Że pierwszy ma coś wspólnego z "Dumą i Uprzedzeniem" - w porządku, trudno było nie zauważyć, że Meyer zerżnęła z Austen co się dało. Że drugi z "Romeo i Julią" - też przemilczałam, w końcu Shakespeara i tak torturowano już wielokrotnie, a zresztą i tak go nie lubię. Ale przy moich UKOCHANYCH "Wichrowych Wzgórzach" trochę się zdenerwowałam. To jedna i najbardziej oryginalnych i najpiękniej opisanych historii w równej mierze głębokiej i nieśmiertelnej, co destrukcyjnej miłości. Ekranizacja nie jest nawet w jednej czwartej tak dobra i Ralph Fiennes nie zamydlił mi oczu.

2) "Niebezpieczne związki" Choderlos de Laclos - ekranizacja była naprawdę znakomita i dorównywała literackiemu pierwowzorowi. Nie dosyć, że to jedna z moich ulubionych książek wszechczasów, to jeszcze najlepsza powieść epistolarna, jaka kiedykolwiek powstała (długo, długo za nią jest "Nowa Heloiza" Rousseau). Ponadto szczerze i bezapelacyjnie uwielbiam Markizę de Merteuil (patrz nick ;)).

3) "Emancypantki" Bolesław Prus - prawda jest taka, że zawsze uznawałam wyższość Prusa nad Sienkiewiczem.

4) "Trędowata" Helena Mniszek - jak powszechnie wiadomo, krytycy nie zostawili na tej powieści suchej nitki, bo z której by strony nie patrzeć jest kiczowata, przerysowana i bezczelnie stargetowana na babskiego odbiorcę, ale jednocześnie daje to pewien obraz na kontrast pomiędzy "Harlequinem" z tamtego okresu, a obecnym. Z korzyścią dla "Trędowatej".

5) "Pani Bovary" Gustaw Flaubert - osobiście uważam, że Emma była trzy razy bardziej podłą kreaturą niż Merteuil, co nie zmienia faktu, że uwielbiam tę powieść.

6) "Lolita" Vladimir Nabokov

7) "Zakonnica" Denis Diderot - "Kubuś Fatalista..." był po prostu bardzo dobry, "Zakonnica" jest nie tylko bardzo dobra i bardzo złośliwa, ale też bardzo niedoceniana.

8) "Panna Nikt" Tomek Tryzna - kiedy oglądałam ekranizację byłam w szoku, że Wajda jednak kiedyś potrafił kręcić filmy

9) "Anna Karenina" Tołstoj - nie, żebym miała po prostu słabość do rosyjskiej prozy. Ta książka jest tak zachwycająca, że nawet morderstwo w biały dzień na niej, popełnione przez Teatr Muzyczny w Gliwicach, nie było mi w stanie jej obrzydzić.

10) "Mistrz i Małgorzata" Michaił Bułhakow - klasyk, wszyscy to znają, ale i tak jest genialne

Haruki Murakami - WSZYSTKO
Erich Maria Remarque - WSZYSTKO
Jonathan Caroll - WSZYSTKO

Debiutant

Dużo tego jest, ale skupię się na polskiej prozie Dwudziestolecia. Uwielbiam powieści Tadeusza Dołęgi-Mostowicza. Czytając jego książki możemy przekonac się, iż w pełni zasłużenie był najbogatszym i najpopularniejszym pisarzem swoich czasów. W swoich książkach doskonale opisuje realia panujące w przedwojennej Warszawie oraz życie ówczesnych wyższych sfer. Moimi ulubionymi utworami T.D.M są : Doktor Murek zredukowany, Drugie życie Doktora Murka, Pamiętnik Pani Hanki, Prokurator Alicja Horn oraz (znana zapewne większości) Kariera Nikodema Dyzmy. Drugim pisarzem, którego wprost ubóstwiam jest Sergiusz Piasecki. On z kolei opisawał swoje życie w formnie fabularyzowanych powięści (miał co opisywac / linka z biografią nie mogę jeszcze wstawic ;P). Z jego utworów wydanych przed wojną szczególnie lubię powieści : Kochanek Wielkiej Niedźwiedzicy, Piąty etap, Bogom nocy równi, Żywot człowieka rozbrojonego, zaś z utworów wydanych po wojnie na emigracji lubię : 7 pigułek Lucyfera oraz Zapiski oficera Armii Czerwonej.